دکتر حسین اخوان

نوشتارهای گوناگون (بخش یکم)

1-گناهان کبیره
2-ایمان چیست و چه فایده ای دارد؟
3-تقوی چیست و متقی کیست؟

اردیبهشت 1385

گناهان کبیره

در ادیان الهی اموری که مانع رشد بشر گردد گناه نامیده میشود و هرچه این مانع شدیدتر باشد گناه بزرگتر است . در قرآن تعداد و مراتب گناهان کبیره(بزرگ) وضوحا بیان نشده که شاید دلیلش وابستگی مراتب گناه به مراتب علم و ایمان افراد باشد چه گناهی که برای یک تن عالم متدین کبیره است برای یک فرد عامی میتواند در سطح گناه صغیره(کوچک) باشد .
اینجانب در اپریل 1996 سلسله سخنرانیهایی در برنامه تلویزیونی سروش اسلام داشتم که بزرگی گناهان را طبق آیات قرآنی درجه بندی مینمود . بدون تردید بزرگترین گناهان کبیره شرک است . این فرموده الهی است که "هرگناهی قابل آمرزش است جز شرک" (قرآن : سوره النساء آیه 31)
شرک در تضاد با اصل اول از اصول دین یعنی توحید است و بزرگترین مانع برای رشد و پیشرفت بشر است . کسانیکه بجای "رب اعلی" ارباب گوناگون چون دیکتاتورها ، مراجع مذهبی ، ایدئولوگها و ...... را پیروی میکنند به کرامت انسانی خود توهین میکنند . کرامت انسان و برتری او بر حیوانات داشتن نعمت خردورزی ، شناخت خود و پیرامون خود و پژوهش و پی بردن به رازهای آفرینش است . تقلید و پیروی کورکورانه از دست اندرکاران مذهبی نمونه بارز شرک است که در هرکجای دنیا شدت گرفته باعث بدبختی و بیچارگی پیروانش شده است .
قوم یهود هزارن سال است که با پیروی از خاخام های نادان در سیاهروزی و دربدری بسرمیبرند . هر آزگاهی که با نیروی دانش و اقتصاد سری بلند میکنند بدلیل اعتقادات خرافی ، خود و دیگران را بزحمت میاندازند و سرنگون میشوند .
مسیحیان اروپا که چند قرن پیش زیر فشار بی امان کلیسا خورد میشدند تنها با پس زدن سلطه کشیشان توانستند راه پیشرفت دانش و صنعت را برای خود هموار نمایند .
مردم ایران از زمان صفویه که ملایان مذهبی بتدریج قدرت گرفتند همواره دستخوش ناملایمات و پس ماندگی بوده اند . تقلید که یکی از مبانی شیعه صفوی است دانش پژوهی و پرسشگری را مانع گردیده عموم مردم را تنبل ، خرافاتی و جاهل بار آورده است وگرنه هوش خدادادی ایرانیان و منابع طبیعی فراوان پشتوانه خوبی برای پیشرفت و رشد آنهااست و هیچ دلیلی ندارد که از کشورهایی مانند چین ، هند ، ژاپون و حتی مالزی و کره عقب تر بمانند .
واین سنت لامتغیر الهی است که تا مردم خود خویش را تغییر ندهند و از پیروی اربابان گوناگون رهایی نیابند تغییری در وضع اسف بارشان داده نمیشود و هر روزشان سیاه ترو اندوه بارتر خواهد بود . قرآن : سوره رعد آیه 11

بهمن 1385

ایمان چیست و چه فایده ای دارد؟

ایمان لغتی عربی است که از ریشه "امن"(آرامش) گرفته شده و استعمال مشتقات آن-مؤمن، امنیت، امن، ناامنی و تأمین (آرام، آرامش ، ناآرامی و....) -در زبان فارسی متداول است. در قرآن جمله"الذین آمنوا و عمل الصالحات" به کرات آمده است که نشانه ای از اهمیت آنست . ولی ایمان آوردن یا ایمان داشتن به چه معنی است که اینهمه برآن تأکید شده؟
ضمیر(mind)انسان با هوش خدادادی و از طریق ارتباطات بیشمار سلولهای عصبی، دریافتهای حواس پنجگانه را بهم محک زده به نتیجه ای میرسد که همان "باور است و این فرآیند(Process)را تفکر، فکرکردن یا اندیشیدن مینامیم.
هرگاه دریافتهای حسی نادرست باشد به باوری نادرست می انجامد که آنرا " پندار" نامیده اند و هرگاه دریافتهای حسی درست باشد باوری درست پدید میآید که بتدریج تقویت شده (خردورزی) به باوری استوار تبدیل میگردد. پندارها معمولا باورهایی سست ، لرزان و ناپایدارند و با برخورد با حقایق به آسانی فرومیریزند مگر در موارد بخصوصی که در نتیجه باصطلاح شستشوی مغزی (BrainWashing) با انحصاری شدن دریافتهای حسی، باوری استوار پدید میآید (Cult).
باورهای استوار بر روی رفتار، گفتار و کردار شخص اثر میگزارد. هرچه این اثر بیشتر شود همسانی باور شخص با رفتار، گفتار و کردار وی بیشتر و آرامش دل و پردلی او فزون ترمیگردد و اینرا ایمان مینامند. کمال ایمان "یقین" است که باور شخص با رفتار، گفتار و کردار وی کاملا یکسان شده آرامشی دلپذیرحاصل میگردد. و حال آنکه افراد بی ایمان همیشه در عمق پریشان، دلواپس و پردلهره اند.
در قرآن عموما "آمنوا" با "وعمل الصالحات" میآید و بعبارت دیگر باور استوارو ایمانی مقبول است که نتیجه اش عمل صالح باشد و میان مردمان صلح وآشتی برقرار کند وگرنه پندار استوار(Cult) هم با آرامش و سخت دلی همراهست ولی نتیجه اش جز قهر و دشمنی و معمولا جنگ و خونریزی نیست.
بکوشیم نفس خود را از امرکردن به بدی (نفس اماره) ابتدا به نفسی که بدی کردن را ملامت و سرزنش میکند(نفس لوامه) و سپس به "نفس مطمئنه" که همه خوبی است و همه آرامش است و همه عمل صالح و همه رضایت سوق دهیم .انشاءالله تعالی
قرآن : سوره 89(فجر) آیه 27-28

فروردینماه 1386

ان اکرمکم عندالله اتقیکم
گرامی ترین شما نزد خدا باتقوی ترین شمااست

تقوی چیست و متقی کیست؟

متقی که بفارسی پرهیزکار ، پارسا ، پروا پیشه ، خدا ترس و .... معنی شده در عربی با وقایه بمعنای "ترمزو سپر" همریشه است و در لغت خاص قرآنی بمعنای ترمز و کنترل تندرویها در اندیشه ، رفتار و کردار بد و شیطانی است . کسانیکه در گستره اندیشه و تفکر ، و وهم و خیال و تصور ترمزشان بریده و اراده آنها هیچگونه کنترلی ندارد ، ناخودآگاه بداندیشی میکنند ، بی اختیار هر دروغی را میگویند و بی اراده هر عملی را انجام میدهند . این افراد از تقوا نصیبی نبرده اند وحتی در مواردی که خود متوجه میشوند و یا از آنها پرسش میشود که چرا؟ میگویند دست خودم نیست !؟ و اگر پرسیده شود پس دست کیست؟ در پاسخ آن درمیمانند .
ذهن انسان که تولید کننده تفکر و تصور است باید زیر کنترل شخص باشد و وجدان واراده شخص این فدرت (ترمز) را داشته باشد که تنها تفکرات و تصورات مثبت را اجازه بروز دهد . فکر و تصور مثبت بویژه آنگاه که با احساس خوب و شکرگزاری همراه شود باعث جذب پدیده ها ، افکار و افراد مثبت تری در زندگی میشود و این همان فرموده حقتعالی است که: و ان شکرتم لازیدنکم
پس تقوی داشته باشیم ، فکر و تصور ، و گفتار و کردار خود را کنترل کنیم . بکوشیم که همیشه مثبت فکرکنیم ، نیک اندیش باشیم ، ایمان داشته عمل صالح انجام دهیم و شکر نعمت بجا آوریم تا در زندگی دو جهان راضی و خشنود بوده مستحق کرامت حق گردیم